De Vogezen

Woensdag 30 mei: we fietsen om acht uur weg. Het eerste stuk is een erg mooi fietspad, langs ons hoor je het geklater van de beekjes. Langzaam klimmen we omhoog, de Col Du Hermanpaire op, in het begin pittig, later zwakt hij af. Als we op 554 meter zitten denken we dat we er zijn maar schijn bedriegt, even zakken we weer 50 meter voordat we naar 600 meter klimmen. Dat is even op adem komen! Het is inmiddels een verschrikkelijk mooi landschap waar we doorheen rollen! Helmi ziet er nog een gedenkteken uit de Tweede Wereldoorlog op de top staan, voor twee jonge mensen, die gefusilleerd zijn door de Gestapo, en ze legt er een veldboeketje bij. Dan dalen we af, we zien nog een wit beeld staan; even gestopt voor foto, dan gaan we verder naar beneden waar we de lunch nemen. Het is erg warm en na 49 km stoppen we er mee. Ook vannavond staan we weer bij een klaterend beekje, we moeten wel € 3,60 per persoon afrekenen!!                                                                                          Donderdag 31 mei: 37 km gereden, tot Xonrupt-Longemer. Een camping vol Duitse campers, caravans, motorclubs en honden. Nu zullen jullie wel denken dat wij teleurgesteld zijn over de korte etappe van vandaag, maar dat is absoluut niet het geval. Twee cols hebben wij vandaag gehad: de Col de Mandray, 694 meter, en de Col du Surceneus, 810 meter hoog. Het viel reusachtig mee, voor de eerste col met een hoogteverschil van 275 meter moesten we wel 8 kilometer klimmen, dat was dus erg goed te doen. En dan hadden we, doordat het zulk mooi weer was, een schitterende rit! Nu hebben we nog een 1 col totdat we Bazel bereiken en die bewaren wij tot morgen. Wij hebben ons twaalfuurtje opgegeten op een prachtig plekje tussen de watervalletjes, rotsen en naaldbomen, het was er koel en stil. Daar denken we gewoon aan terug als het hier vanavond te gortig wordt!